بهترین روش برداشتن خال

از دید بسیاری از افراد، یکی از مشکلات پوستی وجود خال روی سطح پوست است. هنگام ایجاد تغییر رنگ روی سطح پوست و تشکیل ضایعه‌ای به رنگ قهوه‌ای، قهوه‌ای تیره یا مشکی، ضایعه‌ای به نام خال بوجود می‌آید. معمولاً خال‌ها خوش‌خیم هستند وعارضه‌ای در پی ندارند؛ البته خال‌های مشکوک که با تغییر سریع و کاملاً مشخص در اندازه، شکل و رنگ خود باعث ایجاد بزرگی و ناهمگنی خال می‌شوند، بهتر است با جراحی موضعی برداشته و نمونه را مورد بررسی و آزمایش قرار داد.

برخی افراد به دلیل زیبایی ظاهری یا ناحیه نامناسب رویش خال، اقدام به برداشتن آن می‌کنند. درمان خال تنها با هدف زیبایی صورت نمی‌گیرد بلکه گاهی برای بیمارانی که به ملانوم مبتلا شده‌اند ضروری است. در ادامه با انواع خال‌ها که معمولاً به دو دسته خوش‌خیم و بد‌خیم تقسیم می‌شوند، و همچنین روشهای برداشت آنها آشنا خواهیم‌ شد.

خال‌های بد‌خیم

خال‌های نگران‌کننده آنهایی هستند که دارای لکه‌های رنگ یا لبه‌های نامنظم می‌باشند. ملانوم وخیم‌ترین نوع سرطان پوست است که می‌تواند در هر قسمتی از پوست بدن یا در نزدیکی یک خال پوستی ایجاد شود. این نوع سرطان، از سلول‌های رنگدانه‌ای تشکیل می‌شود و به همین دلیل نیز، قهوه‌ای یا مشکی رنگ است، هرچند ممکن است به رنگ‌های دیگر نظیر قرمز یا سفید هم دیده‌ شود. ملانوم می‌تواند به سرعت در بدن پخش شده و تقریباً هر عضوی از بدن را گرفتار نماید.

جهت تشخیص به موقع این سرطان و جلوگیری از عواقب وخیم بعدی آن لازم است تمامی خال‌ها و نقاط تیره رنگ بدن، ابتدا توسط خود فرد و در صورت نیاز، توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرند. گاهی اوقات خال‌ها می‌توانند باعث تغییرات پیش‌سرطانی شوند؛ که در این صورت باید به فکر درمان آنها باشید. تکنیک‌های مختلفی نظیر لیزر و جراحی برای برداشتن خال‌ها وجود دارد که انتخاب نوع تکنیک به عوامل متعددی از جمله اندازه و نوع ضایعه، تجربه پزشک و همچنین هدف از برداشتن ضایعه، وابسته است.

انواع خال‌هایی که بدخیم می‌شوند

• شکل نامنظم یا مرزهای نامنظم دارند (مثلا یک دایره کامل نیستند و بیشتر شبیه یک لکه‌اند)
• بافتشان غیرعادی و نامنظم است (مثلاً حالت دانه دانه)
• اندازه‌ آنها در حال بزرگ یا کوچک شدن است
• رنگشان به مرور زمان تغییر کرده

خال‌های خوش‌خیم

مجموعه سلول‌هایی که به تعداد زیاد در محلی غیر از محل اصلی خود جمع می‌شوند که بر اساس جنس سلول سازنده با هم متفاوت هستند، خال می‌گویند. انواع مختلفی از خال‌های خوش خیم یا بی‌خطر وجود دارد که به هیچ وجه سلامت فرد را به خطر نمی‌اندازند اما می‌توانند از نظر زیبایی مشکل‌ساز بوده یا باعث ناراحتی فرد شوند.
از جمله خال‌های خوش‌خیم عبارتند از:

خال‌های سطحی

یکی از انواع بی‌ضرر خال‌ها، خال سطحی است که معمولاً دو سال بعد از تولد به وجود می‌آید؛ این نوع خال، خوشه‌ای از سلول‌های خال است که به شکل پاپول‌های ریزی در کنار هم قرار گرفته‌اند و رنگ آن از قهوه‌ای تا سیاه (در پوست‌های تیره‌تر که تجمع رنگدانه‌ها در آن‌ها زیادتر است) متغیر است. خال‌های ترکیبی، در مرکز نسبتاً برآمده، به شکل دایره یا بیضی، به رنگ قهوه‌ای روشن یا رنگ پوست و به اندازه 6/0 سانتی‌متر هستند. سطح‌ آن‌ها می‌تواند صاف یا ناهموار، شبیه به زگیل و دارای مو باشد. در خال هاله‌ای یا خال ساتون که نوعی خال‌ ترکیبی است، دور خال یک هاله سفید وجود دارد که البته به مرور زمان از بین می‌رود.

خال‌های عمقی

خال‌های عمقی، برآمده‌تر از خال‌های ترکیبی بوده و معمولاً گنبدی‌شکل و ضخیم‌ترند. در خال‌های عمقی سلول‌های خال در جاهایی از لایه درم پوست متمرکز هستند؛ این خال‌ها، رنگی یا به رنگ پوست هستند. گاهی‌اوقات اندازه آن‌ها به 1 سانتی‌متر می‌رسد، و سطحشان صاف، چروکیده یا زگیل مانند است. این‌ها همان خال‌هایی هستند که معمولاً به لبه لباس‌ها گیر کرده یا به راحتی خراشیده و دچار خونریزی می‌شوند.

خال‌های ماه گرفتگی یا مادرزادی

خال ماه گرفتگی، یا مادرزادی، پیش از تولد به وجود آمده و نوزادان تازه متولد شده آن را با خود دارند. این خال‌ها معمولاً تخت بوده و به رنگ قهوه‌ای یا سیاه و در برخی موارد صورتی یا قرمز، هستند. خال‌های مادرزادی از لکه‌های کوچک تا ضایعات بزرگی به اندازه 20 سانتی‌متر را در بر گرفته و می‌توانند بخش قابل توجهی از صورت، تنه یا دست و پای نوزاد را بپوشانند. این خال‌ها کلاً خوش‌خیم هستند، با این‌حال پایش دائمی آنها شدیداً توصیه می‌شود.

خال اسپایلوس

خال اسپایلوس، به شکل یک لکه بیضی به رنگ قهوه‌ای ظاهر می‌شود، که روی سطح آن یک سری نقاط تاریک‌تر وجود دارد. گاهی اوقات، این خال شکل نامنظمی داشته و معمولاً بی‌مو است، اندازه آن نیز از 1 تا 20 سانتی‌متر متغیر است.

خال‌های آبی

خال‌های آبی، خال‌هایی گرد و کمی برجسته هستند، که معمولاً در طول کودکی به وجود می‌آیند. آنها حاوی تراکم بالایی از رنگدانه‌های قهوه‌ای هستند که به خاطر قرار داشتن در عمق پوست، تا حدودی آبی دیده می‌شوند. معمولاً خال‌های آبی بزرگتر از 6 سانتی‌متر نشده و روی دست و پاها ظاهر می‌شوند.

خال‌های اسپیتز

خال‌های اسپیتز، اندازه‌های متنوعی دارند، اما معمولاً قطرشان از 1 سانتی‌متر بیشتر نمی‌شود. آنها گنبدی‌ شکل و عموماً صورتی بوده و بیشتر در نوجوانان و روی سر کودکان ظاهر می‌شوند.

روشهای برداشتن خال

به‌ طور کلی به دلیل تکثیر و فعالیت بیش از اندازه سلول‌های رنگدانه ساز (ملانوسیت) و غیررنگدانه ساز (کراتینوسیت)، خال بوجود می‌آید که در ادامه با بیان روشهای مدرن موجود در حذف خال‌ها، به روش مناسب با توجه به نوع خال می‌پردازیم.

سوزاندن خال

به وسیله دستگاه کوتر از طریق ایجاد گرما به وسیله جریان برق، سوزاندن خال و برداشت آن انجام می‌شود. این شیوه یکی از روشهای قدیمی است که استفاده از آن باعث ایجاد قسمت‌های عمیق و فرورفتگی چاله مانندی در پوست می‌شود. این روش بیشتر در گذشته برای برداشتن خال‌های ریز و سطحی کاربرد داشته؛ امروزه دستگاه‌های رادیو فرکوئنسی جایگزین دستگاه‌های کوتر شده‌اند که بقایای کمتری روی پوست می‌گذارند.

برداشتن خال با نیتروژن مایع

استفاده از دستگاه کرایوتراپی برای منجمد کردن و فریز کردن ضایعات پوستی مانند خال، زگیل، کک و مک، میخچه و برخی ضایعات پوستی دیگر می‌باشد. مایع درون این دستگاه سرمای شدیدی حدود 196- درجه سانتی‌گراد دارد. وقتی محتویات دستگاه کرایو روی ضایعه‌ پوستی مورد نظر اسپری می‌شود درجه حرارت بافت ضایعه را به شدت و با سرعت بسیار زیادی کاهش می‌دهد و باعث انجماد و فریزشدن بافت و مرگ سلولی آن خواهد‌ شد.

برداشتن خال با لیزر

برداشت خال با لیزر در واقع بهترین روش برای اینکار است. لیزر فن‌آوری نوین علمی است که در برداشتن خال کاربرد دارد. از امواج لیزر برای تخریب یا تراش خال استفاده می‌شود. این روش جراحت یا زخم به همراه ندارد زیرا در آن نیازی به برش پوست یا بخیه نیست و بیمار درد کمتری را احساس می‌کند. این روش مناسب خال‌های صاف و قهوه‌ای یا سیاه رنگ است. برداشتن کامل خال بین یک تا سه جلسه درمان نیاز دارد. این روش برای خال‌های بسیار بزرگ یا خال‌هایی که از پوست بیرون زده‌اند مناسب نیست.

در این روش یک داروی بی حسی سطحی در ناحیه، تزریق شده تا ناحیه بی‌حس شود و سپس نور لیزر را مستقیماً به خال می‌تابانند تا آن را گرم کرده و بترکاند. این روش بدون درد است و خطر ایجاد جای زخم در آن کم می‌باشد. این روش برای خال‌هایی که شکلی غیرمعمول دارند پیشنهاد نمی‌شود. پس از درمان، ناحیه مورد نظر کمی قرمز رنگ شده و یک پوست زخم ایجاد می‌شود که در نهایت پس از چند هفته می‌افتد.

خطر ایجاد عفونت در روش برداشتن خال با لیزر به شدت کاهش پیدا می‌کند. پرتو لیزر نمی‌تواند به نقاط عمیق پوست برسد بنابراین از این روش تنها می توان برای مسطح کردن خال‌های گوشتی موجود در سطح پوست استفاده کرد و اگر خال گوشتی بیمار دارای ریشه‌های عمیق باشد، نمی‌توان از لیزر درمانی استفاده کرد.

روش جراحی برای برداشتن خال

پرکاربرد ترین روش برای برداشتن خال روش جراحی است. با بی‌حس کردن پوست و حذف بخش رشد کرده خال با قیچی یا با چاقوی جراحی، خال برداشته می‌شوند. سه روش برای برداشتن خال صورت و بدن با جراحی وجود دارد کخ عبارتند از: خارج سازی کامل تراشه‌ای، بیوپسی پانچ و جراحی برشی. که در ذیل به توضیح این روشها خواهیم گرداخت.

تراشیدن

برای خال‌هایی که از سطح پوست بالاتر آمده‌اند، استفاده می‌شود. در این روش، ابتدا پزشک شما یک بی‌حس کننده موضعی را به ناحیه اطراف خال اعمال کرده و با استفاده از یک اسکالپل کوچک و تیز‌ خال را می‌تراشد.

بیوپسی پانچ

تکنیک بیوپسی پانچ، معمولاً برای خال‌های پوستی کوچک تر استفاده می‌شود و شامل استفاده از یک دستگاه خاص برای پانچ کردن یک قطعه پوستی است.

جراحی برش

خال‌های پوستی که مسطح یا بدخیم هستند معمولاً با عمل جراحی برداشته می‌شوند، یعنی پزشک کاملاً خال را بریده و به طور کامل آن را برمی‌دارد، سپس با بخیه پوست را می‌بندد.

مراقبت‌های بعد از برداشتن خال

برای برداشتن خال لازم است به مطب پزشک مجرب و ماهر مراجعه کنید. کشیدن بخیه‌هایی که روی صورت زده می‌شوند ظرف چهار تا هفت روز بعد از جراحی انجام می‌شود. در مورد بخیه‌های سایر نواحی بدن کشیدن بخیه ظرف هشت تا بیست و یک روز، بسته به محل بخیه‌ها و انتخاب پرشک انجام می‌شود. برخی افراد تصور می‌کنند که زخم ناشی از برداشتن خال در صورت باز بودن و قرار گرفتن در معرض هوا بهبود می‌یابد. این فرضیه با استفاده از مطالعات رد شده است. بهبود سریعتر زخم با استفاده از پانسمان مناسب همچنین با استفاده از پماد بعد از برداشتن خال، مانند پمادهای آنتی بیوتیک انجام می‌شود.

بعد از برداشتن خال شما باید کرم ترمیم کننده و پانسمان را روی زخم قرار دهید. زخم را روزی یک تا دو بار با آب و یا با هیدروژن پراکساید رقیق شده تمیز کنید. بعد از تمیز کردن زخم باید مجدداً از پانسمان استفاده کنید. این اقدامات باید تا بهبودی کامل زخم ناشی از برداشتن خال ادامه پیدا کند. ویتامین E روند بهبود زخم را کُند می‌کند و حتی اگر ویتامین E مستقیماً روی محل قرار داده شود ممکن است اسکارهای ایجاد شده بدتر نیز بشود.

در بازار محصولاتی وجود دارد که می‌تواند اسکار را بهتر کند. پس از برداشتن خال نیازی برای مراجعه مکرر به پزشک وجود ندارد. پوست جدید زیر خال بسیار حساس و ملتهب است پس در معرض خورشید قرار نگیرید. حداقل به مدت یک ماه و نیم پس از برداشن خال از کرم ضد آفتاب استفاده کنید .
ضکن اینکه ناحیه تحت جراحی، را نباید آلوده کنید و از اعمال فشار نیز باید اجتناب شود.

---

آدرس مطب : اصفهان ، خیابان مرداویج ، چهارراه رسالت ، طبقه فوقانی پوشاک زیگ زاگ
تلفن : 36703885 - 031

درباره این موضوع مطالب بیشتری بخوانید

• روش های مختلف خال برداری
  تاریخ انتشار : 1400-02-30تاریخ بروز رسانی : 1400-03-05


• چرا بعضی از خال ها بعد از سوزاندن برمیگردند؟
  تاریخ انتشار : 1402-05-06تاریخ بروز رسانی : 1402-05-21


• علت، تشخیص و درمان خال بکر
  تاریخ انتشار : 1401-08-21تاریخ بروز رسانی : 1401-08-22

نظرات کاربران درباره این مطلب :پرویز پوریان [ 1401-08-12 ]
با سلام من روی صورتم خال های سیاه رنگ دارد که از سطح پوست بیرون هستنند میخواستم بدونم اگر بردارمشون احتمال این هست که پس از مدتی دوباره رشد کنند وبع حالت اولیه برگردم یا بدتر بشه

علی [ 1401-07-06 ]
سلام وقت تون بخیر یه نوبت میخواستم

زهرا [ 1400-11-20 ]
سلام خسته نباشید روشی که بدون درد یعنی حتی ذره ای درد هم حس نشه و جایی بر اثر برداشتن خال روی سطح پوست ایجاد نشه هست؟

فریباجوادی [ 1400-11-08 ]
سلام وقتتون بخیر یه نوبت میخاسم

نام و فامیل :
تلفن :
ایمیل :
متن پیـام :